Wij van Lordstoiletblogs adviseren Lordstoiletblogs

Duitse Biedermeier stijl

Promotie is herhalen en herhalen. Net zoals in de reclame: Wij van WC-eend adviseren WC-eend. Dat intrigerende zinnetje waarde door mijn gedachten toen ik zocht naar een titel voor mijn allereerste blog. Misschien vanwege de waterdichte circelredenering a = a, waar geen speld tussen te krijgen is.
Nog onvoldoende ervan overtuigd dat ik de lezer iets te bieden had, benijdde ik de vanzelfsprekendheid en het zelfbewustzijn waarmee zij van WC-eend WC-eend adviseerden. Maar om het eigen product op die manier te verkopen – Ik, Lord de toiletblogger adviseer Lordstoiletblogs – is nu ook weer zo wat.

Tja, waarom moet u mijn blogs eigenlijk lezen? Wil ik dit wel lezen, vroeg vriendin T. zich hardop af. Too much information, riep oud-collega K. altijd als iemand een intimiteit wilde delen. Vriendin M. vergelijkt mijn bespiegelingen met rouwadvertensies: niemand geeft het toe, maar iedereen leest ze. Nou, ik zal u eerlijk zeggen, het maakt mij helemaal niks uit of u mijn blogs leest of niet. Vindt u het geneuzel, ijdeltuiterij, zelfbevrediging, flauwekul. Dat geeft niks. Ik heb er plezier in, ik vaar er wel bij. Het is mijn manier om de wereld terug te brengen naar hanteerbare proporties.

Net als een Agatha Christi die de wereld bezag vanuit haar dorp St. Mary Mead en alles daaraan relateerde, zo is de wc voor mij het vertrekpunt om de wereld te bekijken, te overdenken, in te zoomen en uit te zoomen. Van klein naar groot, van detail naar verre horizonten, en niks geen recht pad, want het zijn juist de zijwegen, hoeken en rafelranden die het leven bijzonder maken.

En zo loop ik soms tegen een fraai exemplaar aan waar ook nog eens muziek in zit.

Lees ook over mijn blogs. 

Schaamschotjes, schuine blikken en kroketten

De directeur van de Amsterdamse stadschouwburg beklaagde zich er over hoe kostbaar ze waren in de aanschaf. Het was de eerste keer dat ik het woord hoorde, maar ik kon me er onmiddellijk van alles bij voorstellen. Schaamschotjes.

Schuine blikken
Ook al hoef ik me nergens voor te schamen, ik ken wel plaatsvervangende schaamte daar bij het urinoir. Of eigenlijk is het meer een ongemakkelijkheid naast mannen die zich proberen te concentreren. Niet afgeleid door pottenkijkers of schuine blikken geeft de beschutting van het schaamschot de nodige rust.

Kroketten
En als er dan ook nog een vlieg in de pot zit, helpt dat om te focussen. Of nog beter, zoals laatst gespot in een Noordhollands tankstation – de aanbieding van de week: 2 rundvleeskroketten voor maar 3 euro. Ja, dan ga je wel!

Pissoir tankstation Noord-Holland

’t moet wel lekker zitte

Een moment voor jezelf in een kamertje apart.
Op een groene, gele, Delfts blauwe of een in het zwart.
Met een ronde of vierkante bril, een gleuf of een gat.
Omringd door tegeltjes, in hurkzit of op een toiletpot met een mat.
Of liever toch maar op een moderne zwevende witte.
Een ding is zeker: ’t moet wel lekker zitte.

(Heel vrij naar Annie M.G. Schmidt)

Zie jij een mooie, kom maar door met je vondst. En stuur je exemplaar naar info@lordstoiletblog.nl

Optimaal toilet(ruimte)gebruik

Morsig noemde mijn oude baas het. Bij morsen dacht ik altijd aan knoeien met eten of drinken. En niet aan de stad en haar ruimtegebruik.
Amsterdam zit klem. Alle ruimte binnen de gemeentegrenzen is bestemd. Dus moeten we slimmer omgaan met de beperkte vierkante meters die de stad telt. Amsterdam mag niet morsig zijn met haar ruimte.

Hoger, dieper, of dubbel
Meer stad maken binnen de bestaande mogelijkheden, daar komt het eigenlijk op neer. Amsterdam kan de hoogte in. Maar zeker binnen de ring is dat niet echt een optie. De andere kant op – ondergronds bouwen – biedt ruimte. Of een andere oplossing: meervoudig grondgebruik. Ofwel hetzelfde grond- of wateroppervlakte gebruiken voor meer dan één doel. Zoals een parkeergarage onder de gracht, de school die ’s avonds als gemeenschapshuis wordt gebruikt, of zonnepanelen die tegelijkertijd dienen als afdak en parkeerplek.

Slimme oplossingen 
Met mijn collega’s bij ruimtelijke ordening zochten we voortdurend naar voorbeelden van slimme oplossingen voor een beperkte ruimte. Die zoektocht laat me niet los. Zelfs niet op de wc.

Beide foto’s hierboven gaan over dubbel grondgebruik en over (niet) morsen met water. Links (Zuid-Frankrijk 2016) een voorbeeld van optimaal toiletruimte-gebruik en ook nog eens ecologisch verantwoord. Het fonteintje neemt geen extra plaats in en het water wordt hergebruikt om de wc door te spoelen.

Op de foto rechts is het fonteintje ook nog eens een bloemenvaas. Knap lastig om in de scherpe hoek je handen te wassen. De bloemen maken het wel weer vrolijk.

Mijn beeldbank
Hierboven nog meer voorbeelden hoe de (wc) ruimte goed benut kan worden: als toilet annex wachtruimte voor bezoekers (links), als toilet en bieropslag (midden) of als garderobe en berging voor de paella-pan (foto rechts).

Heb jij een mooi exemplaar voor mijn beeldbank, stuur ‘m vooral.

Japanse High Tech WC-brillen

In Japan hebben de toiletten zoveel knoppen dat je gewoon niet weet wat je er mee moet doen en waar je moet beginnen. Ook het Japans helpt niet mee. Een knop om je af te wassen, te drogen, een massagefunctie, een knop om weg te spoelen. Zelfs muziek behoort tot de mogelijkheden door een druk op de knop. Zelfs de temperatuur van de bril kan geregeld worden.
Ook discussies over de wel of niet naar beneden doen van de bril spelen in Japan niet. Na afloop gaat de bril vanzelf naar beneden. En ben je onzeker of de bril wel naar beneden is, dan bestaat er nog een app op je telefoon waarmee je dat op afstand kunt regelen.

Over wc-brillen gesproken. Toch weer even terug naar Frankrijk. Onderstaande uitvoering van het klassieke hurktoilet is beslist briljant in zijn eenvoud. Daar is geen woord Japans bij.  Het zit vast comfortabeler dan in de hurkzit, maar blijft wel wat spartaans in het gebruik. Per slot van rekening moet je toch weer alles zelf doen.

Met dank aan mijn nichtje Ankie voor de Japanse toiletfoto’s.

WC’s: een serieuze zaak

Op een rij: de hipster composttoilet, een chique poepdoos verborgen in een ladekast en de natuurtoilet in de kersenboomgaard.

De tijd van de poepdoos en de beerput ligt helemaal nog niet zo ver achter ons. Pas in 1906 werd gestart in Amsterdam met de aanleg van een rioolstelsel. Het middel in de strijd tegen de ziekte-epidemieën die er toen regelmatig waren. En het duurde zelfs tot eind jaren ’80 voordat er niet meer geloosd werd in de grachten.

Een tegelplateau – onderdeel van het gangenproject in de Willemsstraat – herinnert aan de slechte leef- en woonomstandigheden in de Jordaan tot aan begin twintigste eeuw. In beeld wordt gebracht hoeveel Amsterdamse woningen een privaat met of zonder waterspoeling hadden. Het merendeel beschikte slechts over een poepdoos zonder rioolaansluiting. De beruchte boldootkar haalde eens per week de poepemmers op.

Maar al is dan hier de poepdoos verleden tijd – nog steeds zijn er ruim 2,6 miljard mensen op deze aarde die niet beschikken over zelfs maar de meest basale structuur om op een waardige manier hun dagelijke behoefte te kunnen doen.

Onlangs pleitte onze koning voor de aanleg van wc’s en riolering als het meest effectieve medicijn tegen water-gerelateerde ziektes. Tot zijn schaamte bekende hij op 30 april mee te hebben gedaan met een wedstrijdje wc-potten werpen. ‘Het is niet te rijmen met het feit dat een groot deel van de wereldbevolking geen toegang heeft tot wc’s’, zei hij op een bijeenkomst over duurzaamheid.

Het watercloset is een serieuze zaak.

Mannetjes of vrouwtjes

Is het een dame in een jurk met puntkraag of een mannetje met stropdas? Of hebben we te maken met een gender-neutrale toilet waar iedereen welkom is. In broek of jurk, met of zonder snor. Soms is het best lastig om uit te vogelen waar de heren of de dames is.

Je moet vaak eerst de ander zien voordat je snapt waar je moet zijn. De ‘heren’ bestaat bij de gratie van de ‘dames’, en andersom. Of om met Cruijff te spreken: Je gaat het pas zien als je het doorhebt.

L’urinoir c’est de l’art

De Fountain van Marcel Duchamp was een industrieel vervaardigd urinoir – liggend gepresenteerd en gesigneerd met “R.Mutt 1917”. Duchamp zond het anoniem in voor een expositie in New York. Men nam de inzending niet serieus en zag het als een belediging van de organisatie van de expositie. Het werk werd geweigerd. Bijna honderd jaar later, in 2004, werd het kunstwerk door een panel van vijfhonderd kunstkenners verkozen tot invloedrijkste kunstwerk van de 20ste eeuw.
Ofwel kunst heeft soms wat tijd nodig om herkend en erkend te worden. Hieronder de publieke toilet in Poreč, Istrië. Misschien duurt het nog even, maar het is beslist een kunstwerk.

CD5B8F09-F74F-47A4-A88A-4D5E4A858196.JPG

 

Verboden te plassen!

Vieze wc’s en natte brillen. Niemand houdt daarvan. Dus worden mannen opgeroepen om erin en niet naast de pot te plassen. Maar ook hierin komen culturele verschillen om de hoek kijken. In Colombia doen ze het met een vriendelijk verzoek (midden boven). In Nederland altijd een tikkeltje moralistisch. ‘Wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook onze wc-pot niet’ (rechtsonder).
In Duitsland zijn ze streng. Hier wordt niet staand geplast, zitten is het devies. En soms wordt er ook nog eens gedreigd met het publiceren van opnames op internet, zoals in de waarschuwing hieronder. Daar wil je wel even bij zitten.

IMG_0528

Een moment van contemplatie

Mijn toiletblogs staan ook voor reflectie op de alledaagse werkelijkheid. Want zeg nu eerlijk: als er al schoonheid is te ontdekken in de wereld om ons heen, is het daar – in dat kleine kamertje – toch wel het moment om er over na te denken. Dit bezoek leent zich bij uitstek om te reflecteren op wat ons zo al bezig houdt, en wat ons omringt. Even pas op de plaat maken. Niet voor niets is een oud Nederlands woord voor toilet: het gemak. Hoeveel mensen nemen het er niet van op die plek. Lekker even relaxen met de krant. Een moment van contemplatie – ook zo’n mooi woord. Het is fijn als die ruimte waar je zo vaak in doorbrengt ook een beetje een aangename plek is… en er ook daar schoonheid te bespeuren valt.

Vier foto’s ter inspiratie: links het toilet als open podium waar iedereen zijn of haar bijdrage kan leveren (meest links, een studentenhuis in Nijmegen en daarnaast homodisco De Trut), rechts daarvan: de prachtige fotocollage op het toilet van café Saarein. Helaas verloren gegaan bij een verbouwing.

Waar is de heren?

Op zoek naar een toilet laatst bij Van der Valk Voorschoten kwam ik een foto van John en Jackie Kennedy tegen. Nog even daar gelaten of je je kunt identificeren met de voormalige Amerikaanse president en zijn First Lady. In ieder geval was het zeker dat zich achter de linker deur de pisbak bevond. En dat was belangrijk, want met hoge nood moet je niet lang hoeven nadenken en ook nog eens raadsels moeten oplossen.

In de lobby van een hotel in Colombia kwam ik op zoek naar aanwijzingen voor de toilet de volgende tekens tegen: een sleutel op de ene deur en een sleutelgat op een andere. Welke neem je dan? Waar identificeer je je mee? Met de sleutel of het gat? De sleutel steek je ergens in. En het sleutelgat daar moet wat in. Heb ik als man de sleutel in handen? En wil ik me als vrouw zien als een gat waar iets in moet?
Niet alleen seksistisch. Want het degradeert vrouwen tot een gat en mannen tot een pik.  Het degenereert ons mensen ook nog eens tot slechts een voorkant. Laten we het dan nog simpeler maken en ons beperken tot onze achterkant. We gebruiken alleen het sleutelgat! Dat is ten minste genderneutraal.