Soms wil het even niet. Noem het de herfst in je hoofd. Dan is het fijn de wereld even buiten te sluiten, je terug te trekken in de eigen veilige cocon en lekker een potje te janken.
Want, zoals Sander Donkers in zijn column in de Volkskrant over Pieter Omtzigt schreef: ‘Voor sommigen is huilen nu eenmaal als poepen; soms moet het gewoon even.’ Hoe heerlijk is dat.
Ook even lekker zitten helpt. Lekker nadenken, treuren over wat voorbij is, peinzen over waarom het niet gaat zoals het zou moeten gaan, en je zorgen maken over wat nog komen gaat. Er is altijd wel wat.
En als je het even niet weet, gewoon blijven zitten. Neem er wel wat te lezen bij, of zorg dat er wat te kijken valt.