Hoe leuk was het niet geweest, een krul op de binnenplaats van hotel Rosewood. Inmiddels is het alweer vijf jaar geleden dat de groene plaskrul op de Prinsengracht voor de deur van het voormalige Paleis van Justitie plotseling verdwenen was. Waarschijnlijk had de familie Cheng uit Hong Kong, de nieuwe eigenaar van het pand, dat bedongen in de onderhandeling met de gemeente Amsterdam. Je kunt je er alles bij voorstellen. Zo´n vieze stinkende pisbak die wil je natuurlijk niet voor de deur van je 6-sterrenhotel.
De verdwijning van de krul daar op de Prinsengracht betekende beslist een groot gemis, niet alleen voor mij maar vast voor nog veel meer mannen met een zwakke blaas. Al was het natuurlijk klein bier vergeleken met het afsluiten van de doorgaande route over de gracht tussen Leidsestraat en Leidsegracht. Vanwege de bouwoverlast zou het vijf jaar duren voordat dit deel van de Prinsengracht weer open ging voor het verkeer.
Rosewood stelde ons destijds gerust. Op hun website meldden ze dat alle Rosewood hotels over de hele wereld verschillen. Ze hanteren de zogenaamde ‘Sense of Place’-filosofie: de invulling wordt aangepast aan de plek waar het hotel is gevestigd. In het geval van Rosewood Amsterdam betekent dat – aldus de website van vijf jaar geleden – dat het gebouw, de binnentuin, het restaurant, de sportfaciliteiten en het zwembad toegankelijk zijn voor de Amsterdammers. Het gebouw opent zich letterlijk voor Amsterdam, zo werd ons beloofd.
Geschenk
U begrijpt, daar sloeg ik op aan. In afwachting op de toekomst fantaseerde ik er op los in mijn blog van oktober 2020. Hoe geweldig zou het niet zijn als in de binnentuin van het hotel de hyperfunctionele Krul 2.0 van ontwerpbureau Studio Selva een plek krijgt. 
Dat zou pas een mooi gebaar zijn, om de overlast en het gemis van de krul op de gracht een beetje goed te maken. Sterker nog, het zou een geschenk zijn voor de hele stad, voor alle Amsterdammers. De Krul 2.0 is namelijk niet alleen een plaskrul, het is een voor iedereen toegankelijke hyperfunctionele wc, voor mannen, vrouwen, genderneutraal, rolstoeltoegankelijk, en ook nog eens uitgerust met een ‘verschoontafel’. Wat wil je nog meer. En dan hebben we het nog niet gehad over de klassieke vormgeving, gebaseerd op het historische ontwerp van de krul uit 1870. Hoe mooi sluit dat niet aan bij het gebouw en de historie van Amsterdam.
Maar wat een teleurstelling. Afgelopen mei opende het nieuwe hotel de deuren. U kunt zich voorstellen: ik was er als eerste bij. Uiteraard was ik benieuwd naar de verbouwing, inrichting, de kunst, maar natuurlijk ook naar de wc´s. Helaas was er geen groen rond gevaarte te ontdekken in een van de drie binnentuinen.
Rondneuzen
Nadat Het Parool meerdere malen promotie maakte voor het hotel, besloot ik nog een tweede keer te gaan om de kunstwerken te bekijken. ´In Rosewood Amsterdam is kunst geen decoratie´, las ik in de krant. ´(…) Het is een dialoog. Een uitnodiging. Kunst speelt een essentiële rol in de sfeer van het hotel. Met meer dan duizend zorgvuldig geplaatste werken nodigt de collectie uit om even stil te staan, om beter te kijken en nieuwe dingen te ontdekken.´
Ook het buurtsuffertje De Vijzel Courant schreef uitnodigend. Manager Martina Lenkehoff kwam aan het woord: ´Iedereen zegt wel dat we superluxe zijn, maar hier willen we de Amsterdammers. (…) En je mag hier gewoon rondneuzen op de begane grond of een drankje doen aan de bar.´ Kortom, als buurtbewoner voelde ik me welkom.
En ik moet het hen nageven. Rosewood Amsterdam is geen palazzo prozzo. Het gebouw is minutieus gerestaureerd. Grandeur en historie worden mooi gecombineerd. Zelfs de wc’s zijn tot aan de bordjes toe van een sierlijke, maar ingetogen sjiek. Er is eer gedaan aan duurzaamheid maar ook aan de historie van het pand. Namen van ruimtes verwijzen nog naar de rechtbank. Zo is er een bar ´Advocatuur´, en een bar ´The Court´. In de voormalige arrestantencellen kun je een privé jeneverproeverij houden.
Amsterdams gevoel
Al ontbreekt dan de krul in de binnentuin. Op allerlei manieren heeft het hotel gezocht naar verbinding met Amsterdam en Nederland. Rosewood stookt haar eigen jenever onder de naam ´Provo´, vernoemd naar de protestbeweging uit de jaren zestig. Veel kunstwerken zijn van Nederlandse kunstenaars. Er is Delfts blauw van keramist Koos Buster, werk van Street Art Frankey, in de hal de ´kunstautomaat´ van Casper Braat met marmeren objecten die iconisch zijn voor de hoofdstad: grachtenpandjes, een Amsterdammertje, de andreaskruizen en een joint (allemaal te koop voor bedragen rond 600 euro). En er hangt in de voormalige rechtszaal zelfs een wandtapijt met de Nachtwacht, gemaakt door Borre Akkersdijk en Menno Drontmann. Kortom, het hotel heeft er alles aan gedaan om bezoekers een Amsterdams gevoel mee te geven.
Hoewel het buurtsuffertje wellicht iets te veel beloofde. Want de huisgestookte jenever Provo is nog niet klaar, de bibliotheek – waar de buurt boeken voor heeft gedoneerd – blijkt niet open en aan de rondleiding langs de kunstcollectie hangt wel een erg hoog prijskaartje (150 euro). Misschien staat het hotel toch niet helemaal open voor álle Amsterdammers.
Net als ik naar buiten loop, komen twee veertigers de entreehal binnen. Een van hen vraagt aan de portier of hij even naar de wc mag. ´U bent welkom´, antwoordt die vriendelijk. ´Dan ga ik even met hem mee´, zegt de tweede. ´Natuurlijk´, krijgt hij als antwoord.
Ook al maakt het hotel de toegezegde publieke functies niet helemaal waar, wel fijn dat je hier als passant gratis mag plassen.
Lees ook mijn blog over de hoop op een wc voor de hele stad.
Mijn blogpost in je mail ontvangen?
Natuurlijk wil ik graag mijn blogs met je delen. Een toiletblogger bestaat immers vooral bij de gratie van de lezer. Om mijn blog automatisch in je mailbox te ontvangen, meld je dan hier aan. Handig voor jou en leuk voor mij.